Kobe Brajant Američki košarkaš (crna mamba)
Kobe Brajant, (rođen 23. avgusta 1978, Filadelfija, Pensilvanija, SAD – umro 26. januara 2020, Kalabasas, Kalifornija), američki profesionalni košarkaš, koji je pomogao da vode Los Angeles Lakers iz Nacionalne košarkaške asocijacije (NBA) na pet šampionata (2000–02 i 2009–10).
Brajantov otac, Joe Brajant, bio je profesionalni košarkaš koji je osam sezona proveo u NBA ligi i još osam igrajući u Italiji, gdje je Brajant išao u školu. Kada se njegova porodica vratila u Sjedinjene Države, Brajant je igrao košarku u srednjoj školi Lover Merion u Ardmoreu u državi Pensilvanija, gdje je dobio nekoliko nacionalnih nagrada za igrača godine i srušio rekord u postignutom rezultatu na jugoistoku Pensilvanije sa 2.883 poena.
Brajant je odlučio da se odrekne koledža i proglasio se kvalifikovanim za NBA draft kada je završio srednju školu. Charlotte Hornets ga je izabrala 13. izborom drafta 1996. Ubrzo nakon toga je zamjenjen Lejkersima i postao je drugi najmlađi NBA igrač u istoriji kada je otvorena sezona 1996–97. Brzo je dokazao svoju zaslugu sa Lejkersima i izabran je za NBA All-Star utakmicu u samo drugoj sezoni, postavši najmlađi All-Star.
Brajant je bio prinuđen da ulogu zvezdinog igrača Lejkersa podjeli sa svojim popularnim i talentovanim saigračem Shakuilleom O’Nealom. Njih dvojica su imali nelagodan odnos, ali uspjeh su pronašli pod vođstvom Phila Jacksona, koji je postao trener Lejkersa 1999. Brajant, šuter i O’Neal, centar, povezali su se u izuzetno efikasnu kombinaciju, i, do trenutka kada je Brajant imao 23 godine, Lejkersi su osvojili tri uzastopna NBA šampionata.
Posle osvajanja treće titule 2002. godine, Brajant i Lejkersi su naišli na poteškoće. U plej-ofu 2003. Lejkersi su poraženi u drugom kolu. Nekoliko mjeseci kasnije Briant je optužen za silovanje mlade žene u Koloradu. On je zadržao nevinost i na kraju su sve optužbe odbačene kada je žena odbila da svedoči nakon višemjesečne kampanje uznemiravanja od strane obožavalaca Brajanta i nekih članova medija.
(Brajant se kasnije izvinio priznajući da je shvatio da njegov tužilac nije vjerovao da je njihov seksualni susret bio sporazuman i da je građanska parnica rješena 2005.) Incident je u velikoj mjeri okaljao njegovu sliku. Predvođeni Brajantom, Lejkersi su se vratili u finale 2004. godine, ali su ih uznemirili Detroit Pistonsi. Posle toga se trgovalo sa O’Nealom, a Brajant se pojavio kao jedini vođa tima.
Brajant je vodio ligu u bodovanju tokom sezona 2005–06 i 2006–07, a 2008. je prvi put u karijeri proglašen MVP-om lige. Brajant je osvojio svoju četvrtu NBA titulu 2009. godine, a proglašen je za MVP-a finala nakon što je u seriji postizao prosečnih 32,4 poena po meču. Vodio je Lejkerse do njihovog trećeg uzastopnog prvenstva Zapadne konferencije 2009–10., A još jednom je proglašen za MVP-a NBA finala nakon što su Lejkersi pobjedili Boston Celticse u seriji od sedam utakmica.
Lejkersi su osvajali divizijske titule u svakoj od narednih sezona, ali su eliminisani u drugom kolu svake posezone. Ulazeći u sezonu 2012–13, Lejkersi su dodali superzvjezde Stevea Nash-a i Dvight-a Hovarda i smatrani su jednim od favorita predsezonskog naslova, ali razočaravajući tim jedva je hodao da se kvalifikuje za poslednje mjesto u plej-ofu Zapadne konferencije kada je Brajant pokidao Ahilova tetiva u aprilu 2013. godine, zbog čega je propustio ostatak sezone.
(Lejkersi su na kraju bili osmi i poslednji nosilac plej-ofa te sezone i pometeni su u prvoj seriji.) Vratio se na teren u decembru 2013. godine, ali je igrao u samo šest utakmica prije nego što je slomio kapicu i propustio i ostatak te sezone. Brajant se vratio na početak sezone 2014–15, prije nego što je ponovo povređen, rastrgavši rotator u januaru 2015. godine.
Odigrao je skoro cjelu narednu sezonu, ali se ponovo mučio, sa niskim procentom šutiranja od 0,358 u karijeri, u prosjeku 17,6 poena po utakmici, a povukao se nakon poslednje utakmice u regularnom dijelu sezone 2015–16.
Pored svojih profesionalnih dostignuća, bio je član zlatnih medalja američkih muških košarkaških timova na Olimpijskim igrama u Pekingu 2008. i Olimpijskim igrama u Londonu 2012. godine. Brajant je 2015. napisao pjesmu „Draga košarka“, a dvije godine kasnije poslužila je kao osnova za istoimeni kratki film, o kome je takođe pripovjedao.
Dijelo je osvojilo Oskara za najbolji animirani kratki film. 2018. godine Brajant je objavio knjigu The Mamba Mentaliti: Hov I Plai, u kojoj je opisao svoj pristup košarci; naslov je odražavao nadimak koji je sebi dodjelio tokom igračkih dana, „Crna mamba“. 26. januara 2020. godine, Brajant i njegova 13-godišnja ćerka bili su među grupom koja je u helikopteru putovala na utakmicu za djevojke u košarci kada je pao, usmrtivši svih devet ljudi na brodu. Kasnije te godine izabran je u Memorijalnu košarkašku kuću slavnih Naismith.
Sta reci za njega nego da je jedna velika zvezda bio i nazalost pre rano otisao…
Neko o kome treba pricati samo najbolje. Sve lose ostaviti negdje iza i gledati i sjecati se samo uspjeha koje je redjao a realno bilo ih je i to dosta. 🙏
Kobi je legenda i vjecan je
Kakav je on majstor bio..ni jedan mu nije ni do koljena. Jos nisam prezalio njegovu smrt.
Tragična njegova smrt sve nas je pogodila, crna mamba vječno će da živi