Ženski Boks – razvoj i istorija

Iako ženski boks još uvijek ima poteškoća da uđe među glavne sportske tokove, ovaj sport ima dugu i bogatu istoriju.

Možda se može čak i reći da je ženski u nekim periodima istorije imao bolji položaj u odnosu na trenutnu situaciju. Ipak, bez obzira na činjenicu da u ovom sportu žene učestvuju sve od njegovog nastanka, kada pogledamo unazad – ravnopravnosti između žena i muškaraca gotovo da i nije bilo.

Iako zapisi o ženama u ringu sežu sve do početka 18. vijeka, žene bokserke nisu dobijale licence, nisu učestvovale na takmičenjima, a u većini zemalja ovaj sport je do skoro bio zabranjen.

I pored činjenice da ovaj sport kod nas nije baš pretjerano popularan i žene koje se njime bave mogu se nabrojati na prste, u Americi, Meksiku i Argentini ženski profesionalni je na vrhunskom nivou, ali ipak sa svim elementima kiča kako bi bio prilagođen “šou-biznisu” i potrebama obrtanja velike količine novca.

Jedna od najpoznatijih svjetskih promoterki ženskog boksa je ćerka Muhameda Alija, Lajla Ali.

Uopšteno, prva pravila koja su definisala prostor za borbu, zabranjivala udarce glavom, ispod pojasa i sl. potekla su početkom 18. vijeka. Čak i nakon toga, boks kao sport je često bio predmet kritike onih koji smatraju da podstiče agresivnost i predstavljan je kao legalizacija opasnih i grubih uličnih tuča.

S druge strane, pristalice boksa su se zalagale za to da je riječ o plemenitoj vještini jer iako bokser direktno napada protivnika, istovremeno prema njemu gradi duboko poštovanje i sportski duh.

Takođe, saglasni su sa činjenicom da je agresiju bolje praktikovati u sportu nego drugim sferama života i rada čovjeka.

Dakle, boks kao sport i same borbe su teške za muškarce, a ako se uzme u obzir da su žene slabiji i nježniji pol, vremenom su i sama pravila tome prilagođena.

Žene nose dodatnu opremu (pojas za prsa), a i podjela kategorija je nešto drugačija.

Da bi se osigurala ravnopravnost borbe, bokseri i bokserke se takmiče u različitim kategorijama po težini.

Za kadete i žene se koriste nešto drugačije kategorije, pa tako imamo iglu do 46kg, papir 46 – 48kg, muva 48-50kg, polubantam 50-52kg, bantam 52 – 54kg, perolaka 54 – 57kg, laka 57 – 60kg, poluvelter 60 – 63kg, velter 63 – 66kg, polusrednja 66 – 70kg, srednja 70 – 75kg, poluteška 75 – 80kg i teška 80 – 86kg.

Podaci o prvoj ženi koja se bavila boksom sežu do početka 18. vijeka, baš u periodu kada su i definisana pravila u ovom sportu, a radi se o Elizabet Wilkinson, Britanki koja je življela u Londonu. Predstavljala se kao evropska šampionka, a borila se jednako i sa muškarcima i sa ženama.

U to vrijeme pravila u boksu su bila drugačija nego danas. Bilo je dozvoljeno guranje i šutiranje, i druge vrste napada koje su danas zabranjene, tako da je sport bio grublji.

Najveća pobjeda žena u boksu je uvođenje ženskih nadmetanja na Olimpijske igre 2012. godine na ljetnim igrama u Londonu, nakon čega su borbe normalno organizovane i u Riju 2016. godine.

U Londonu se takmičilo 36 djevojaka u tri kategorije, da bi se u Riju taj broj udvostručio. Prema riječima organizatora i predsjednika Međunarodnog olimpijskog komiteta, ženski boks je opravdao očekivanja uprkos kritikama i sumnjama da li bi žene uopšte trebale da se bave ovim sportom.