UEFA – istorija evropskog prvenstva

Evropsko prvenstvo UEFA, poznato je i kao Euro je drugo po prestižu Svetsko prvenstvo među međunarodnim fudbalskim turnirima. Prvo finale Evropskog prvenstva, tada poznatog kao Kup evropskih nacija odigralo se 1960, bilo je sastavljeno od samo četiri ekipe: Čehoslovačka, Francuska, Sovjetski Savez i Jugoslavija, ali je od 1980.godine bilo prošireno na osam timova. Od tada je turnir u dva dodatna navrata proširen sa više timova, 1980. godine se proširio na osam timova i 1996. godine proširio se na 16 timova.

Iako je prvo evropsko prvenstvo UEFA održano 1960. godine, ideja koja stoji iza njega je mnogo starija.Ideja o održavanju prvenstva potiče još od davne1927. godine, kada je administrator Francuske fudbalske federacije Henri Delaunai prvi put predložio fudbalski turnir. U njegovu čast, turnirski trofej nazvan je po njemu. Trofej Henri Delaunai sadrži lik dječaka koji žonglira na leđima i reči „Championnat d’Europe“ i „Coupe Henri Delaunai“ na prednjoj strani. Trofej je 2008. godine preuređen kako bi bio veći i usklađeniji sa UEFA-inim modernijim trofejima. Novi trofej je napravljen od srebra, težak je 8 kilograma i visok 60 centimetara, dok su imena pobedničkih zemalja ugravirana na poleđini.

U istoriji turnira UEFA -e dvije najuspešnije nacije su Nemačka i Španija, sa po tri titule. Španija je jedina država koja je uspešno odbranila svoju titulu, učinivši to 2012. godine. Nemačka je odigrala najviše mečeva (49), postigla najviše golova (72) i zabiljeležila je najviše pobjeda (26). Francuska je 1984. godine postala jedina nacija koja je pobijedila u svim svojim mečevima na turniru (5 od 5). Danska je 1992. godine osvojila titulu sa samo dvije pobjede u pet utakmica.

Format

1960-1976: Finalna faza turnira sastojala se od polufinala, utakmice za treće mjesto i finala (pet utakmica je odigrano 1968. godine pošto je finale odlučeno o ponovljenom takmičenju)

1960: Sovjetski Savez 2-1 Jugoslavija

Sovjetski Savez je došao da pobjedi Jugoslaviju u nastupnom finalu, dok je Lev Iašin pokazao svoju klasu prije pobjedničkog pogotka Viktora Ponedelnika. Ekipu Sovjetskg saveza činili su: Jašin, Čoheli, Maslenkin, Krutikov, Voinov, Netto, Metreveli, Ivanov, Ponedelnik, Bubukin, Meskhi, dok su u ekipi Jugoslavije bili: Vidinić, Djurković, Jusufi, Žanetić, Miladinović, Perušić, Šekularac, Jerković, Galić, Matuš, Kostić.

1964: Španija 2-1 Sovjetski Savez

Španija je kombinovala domaću prednost i živahni timski rad da bi prevagnula na račun Sovjetskog Saveza, Marcelino je glavom zauzeo poznog pobjednika nakon rane razmene golova. U sastavu Španije su bili: Iribar, Rivilla, Olivella, Calleja, Zoco, Fuste, Amancio Amaro, Pereda, Marcelino Martinez, Suarez, Lapetra, dok su ekipi Sovjetskog saveza tada bili: Iashin, Shustikov, Schesternev, Mudrik, Voronin, Anichkin, Chislenko, Ivanov, Ponedelnik, Korneev, Khusainov.

1968: Italija 1-1 Jugoslavija

Domaćinima Italiji bilo je potrebno bacanje novčića da bi stigla do finala, a njihova sreća se nastavila dok su išli oko Jugoslavije u brzopleto dogovorenoj reprizi, Angelo Domenghini je u prvoj utakmici dobio presudno izjednačenje. U ekipi Italije tada su bili: Zoff, Anastasi, Burgnich, Brovn, Domenghini, Facchetti, Ferrini, Guarneri, Juliano, Lodetti, Prati, dok su za ekipu Jugoslavije tada igrali: Pantelić, Fazlagić, Damjanović, Paunović, Holcer, Petković, Musemić, Džajić, Pavlović, Aćimović, Trivić. Zbog neriješenog rezultata ovdje smo mogli vidjet i reprizu koja se neuspješo završila po Jugoslaviju . Italija je tada dobila Jugoslaviju rezultatom 2:0. U reprizi za Italiju su igrali: Zoff, Anastasi, Burgnich, De Sisti, Domenghini, Facchetti, Guarneri, Mazzola, Riva, Rosato, Salvadore, dok su ekipu Jugoslavije činili: Pantelić, Fazlagić, Damjanović, Paunović, Holcer, Musemić, Džajić, Pavlović, Aćimović, Trivić, Hošić.

1972: Zapadna Nemačka 3-0 Sovjetski Savez

Sovjetski Savez u finalu nije odgovarao smrtonosnom oružju zapadne Nemačke, a Gerd Muller pomogao je sebi da postigne dva odlučujuća gola. Pobjedničku ekipu Zapadne Njemačke činili su: Maier, Hottges, Breitner, Schvarzenbeck, Beckenbauer, Vimmer, Heinckes, U Hoeness, G Muller, Netzer, Kremers ,ekipu Sovjetskog Saveza činili su: Rudakov, Džodžuašvili, Hurtsilava, Kapličnij, Istomin, Konkov, Troškin, Kolotov, Bajdačni (66 Kozinkevič), Baniševski (46 Dolmatov), Oniščenko.

1976: Čehoslovačka 2-2 Zapadna Nemačka

Antonin Panenka je predstavio možda i najpoznatiji sport udarac svih vremena, pošto su Česi postali prvi tim koji je pobijedio u finalu EURO meča. Za Čehoslovačku su tada igrali: Viktor, Dobiaš (Vesely 19), Čapkovič, Ondruš, Pivarnik, Panenka, Moder, Masny, Nehoda (Biroš 80), Gogh, Švehlik, dok su za ekipu Zapadne Njemačke igrali: Maier, Vogts, Dietz, Schvarzenbeck, Beckenbauer, Vimmer (Flohe 46), Bonhof, U Hoeness, D Muller, Beer (Bongartz 80), Holzenbein

1980: Nije odigrano polufinale. Pobednici grupa igrali su međusobno u finalu, a drugoplasirane ekipe u grupama odigrale su meč za treće mesto.

1984-1992: Finalna faza obuhvatala je grupnu igru sa dve grupe, iz kojih su po dve ekipe napredovale. Nokaut faza sastojala se od polufinala i finala.

1984: Francuska 2: 0 Španija

Michel Platini je igrao na domaćem terenu, postigavši gol u posljednjem trijumfu Francuske protiv Španije. Za ekipu Francuske igrali su: Battiston (Amoros 73), Bossis, Le Rouk, Domergue, Tigana, Fernandez, Platini, Giresse, Lacombe (Genghini 80), Bellone,dok su ekipu Španije činili: Arconada, Urkuiaga, Salva (Roberto 85), Gallego, Camacho, Julio Alberto (Sarabia 75), Senor, Victor Munoz, Francisco Lopez, Santillana, Carrasco.

1988: Sovjetski Savez 0-2 Holandija

Marko van Basten se oporavio od povrede da bi Holandiju nadahnuo za njihov prvi veliki trofej, što je kulminiralo njegovim nevjerovatnim posljednjim volejem. Ekipu Sovjetskog Saveza činili su: Dasajev, Hidijatullin, Demianenko, Pacovi, Aleinikov, Litovčenko, Zavarov, Protasov (Pasulko 71), Belanov, Mihailičenko, Gocmanov (Baltača 68),dok su za ekipu Holandije igrali: Van Breukelen, Van Tiggelen, R Koeman, Van Aerle, Vanenburg, Muhren, Gullit, Van Basten, E Koeman, Rijkaard, Vouters.

1996-2012: Finalna faza obuhvatala je grupnu igru sa četiri grupe, iz kojih su po dvije ekipe napredovale. Nokaut faza sastojala se od četvrtfinala, polufinala i finala.

1992: Danska 2: 0 Nemačka

Danska je imala samo dve nedelje da se pripremi nakon zamene Jugoslavije u finalu, ali njihovi igrači su postigli najviše golova na evropskom prvenstvu. Michel Platini (9 golova), Christiano Ronaldo (9 golova), Alan Shearer (7 golova), Henri Thierri (6 golova), Zlatan Ibrahimović (6 golova), Patrick Kluivert (6 golova), Nuno Gomez (6) i Ruud van Nistelrooi (6 golova). Pobjedničku ekipu Danske činili su: Schmeichel, Sivebæk (Christiansen 66), Nielsen, Olsen, Christofte, Jensen, Povlsen, B Laudrup, Piechnik, Larsen, Vilfort, za ekipu Njemačke su tada igrali: Illgner, Reuter, Brehme, Kohler, Buchvald, Hassler, Riedle, Helmer, Sammer (Lutka 46), Effenberg (Thom 80), Klinsmann.

1996: Češka 1-2 Nemačka (zlatni gol)

Nemačka je povisila domaćina Englesku u izvođenju penala pre nego što je zlatni gol Olivera Bierhoffa u finalu srušio Češku.

Češka: Kouba, Suchoparek, Nedved, Kadlec, Nemec, Poborsky (Šmicer 88), Kuka, Bejbl, Berger, Hornak, Rada
Nemačka: Kopke, Helmer, Sammer, Scholl (Bierhoff 69), Hassler, Kuntz, Babbel, Ziege, Klinsmann, Strunz, Eilts (Bode 46)

2000: Francuska 2-1 Italija (zlatni gol)

Zinedine Zidane je igrao tokom cele Francuske, ali je David Trezeguet bio taj koji je zlatnim golom odlučio finale protiv Italije.

Francuska: Barthez, Lizarazu (Pires 86), Vieira, Blanc, Djorkaeff (Trezeguet 76), Deschamps, Desailli, Zidane, Henri, Thuram, Dugarri (Viltord 58)
Italija: Toldo, Maldini, Albertini, Kanavaro, Pesoto, Nesta, Di Biagio (Ambrosini 66), Iuliano, Fiore (Del Piero 53), Totti, Delvecchio (Montella 86)

2004: Portugal 0-1 Grčka

Neobuzena Grčka Ota Rehagela izvukla je jedan od najvećih šokova u istoriji turnira računajući na domaćina Portugala u finalu.

Portugalija: Ricardo, Jorge Andrade, Costinha (Rui Costa 60), Luis Figo, Pauleta (Nuno Gomes 74), Miguel (Ferreira 43), Nuno Valente, Carvalho, Ronaldo, Maniche, Deco
Grčka: Nikopolidis, Seitaridis, Dellas, Basinas, Zagorakis, Giannakopoulos (Venetidis 76), Charisteas, Fissas, Vrizas (Papadopoulos 81), Kapsis, Katsouranis.

2008: Nemačka 0-1 Španija

Fernando Torres postigao je jedini cilj u bečkoj izložbi jer je Španija, bez državne titule u 44 godine, konačno postigla obećanja. Za Nemački tim igrali su: Lehmann, Friedrich, Schveinsteiger, Frings, Klose (Gomez 79), Ballack, Hitzlsperger (Kuranii 58), Lahm (Jansen 46), Mertesacker, Podolski, Metzelder, dok su za ekipu Španije igrali: Casillas, Marchena, Puiol, Iniesta, Ksavi Hernandez, Torres (Guiza 78), Fabregas (Ksabi Alonso 63), Capdevila, Ramos, Senna, Silva (Santi Cazorla 66)

2012: Španija 4 : 0 Italija

Španska ekipa Vicentea del Boskuea zadržala je titulu naglašenim nastupom u ukrajinskoj prestonici, a četiri različita strelca su im pomogla da prokrstare Italiju. Za ekipu Španije igrali su: Casillas, Pikue, Iniesta (Juan Mata 87), Ksavi Hernandez, Fbregas (Torres 75), Ksabi Alonso, Ramos, Buskuets, Arbeloa, Jordi Alba, Silva (Pedro Rodriguez 59), dok su za eekipu Italije igrali: Buffon, Chiellini (Balzaretti 21), Abate, Marchisio, Balotelli, Cassano (Di Natale 46), Barzagli, De Rossi, Montolivo (Thiago Motta 57), Bonucci, Pirlo.

2016: Finalna faza obuhvatala je grupnu igru sa šest grupa, iz kojih su po dve ili tri ekipe napredovale. Nokaut faza sastojala se od osmine finala, četvrtfinala, polufinala i finala.

2016: Portugalija 1: 0 Francuska

Fizerni štrajk Edera od 20 metara u produžetku dokazao je poništavanje EURO 2016 domaćina Francuske, polaganom i stabilnom pobedom u trci za Portugal, uprkos odsustvu Cristiana Ronalda. Za ekipu Portugalije igrali su: Rui Patricio, Pepe, Jose Fonte, Raphael Guerreiro, Ronaldo (Kuaresma 25), Joao Mario, Villiam Carvalho, Renato Sanches (Eder 79), Nani, Cedric, Adrien Silva (Joao Moutinho 66), za Francusku su igrali: Lloris, Evra, Griezmann, Paiet (Coman 58), Giroud (Gignac 78), Matuidi, Pogba, Sissoko (Martial 110), Sagna, Koscielni, Umtiti