Rangiranje 10 najboljih NBA timova svih vremena (2. dio)

U prvom dijelu govorili smo o rangiranju najboljih NBA timova svih vremena a sada slijedi nastavak ove liste.

5. 2000-2001 Los Anđeles Lejkersi

Rekord sezone: 56-26

Rekord u postsezoni: 15-1

Dostignuća: Prvi nosilac u Zapadnoj konferenciji, Jedan od dva tima koji su skoro ostali neporaženi u plej-ofu (drugi najbolji rekord plej-ofa), Pobjedili Filadelfiju 76erse sa 4-1 u finalu NBA, dali franšizi 13. šampionat.

Govoreći o dominaciji, Lejkersi 2000-01 su izlazili iz šampionata iz prethodne sezone. Međutim, to ih nije sprječilo da odu na drugu. Usred svoje trojke, Lejkersi, predvođeni nezaustavljivim dvojcem Šakila O’Nila i mladog Kobija Brajanta, nezaustavljivi u plej-ofu. Iako tokom sezone nisu bili najbolji tim Zapadne konferencije, Lejkersi koje je trenirao Fil Džekson pokazali su konačnu dominaciju u postsezoni, pošto su ostali neporaženi u svom putu do finala.

Tokom njihovog niza u plej-ofu, Šakil O’Nil je dao glavni doprinos jer je lako ostvarivao dabl-dabl sa 30,4 poena i 15,4 skoka po utakmici, gdje bi bio proglašen za MVP-a finala. S druge strane, Kobi Brajant se pokazao kao prjetnja i efikasan partner Šaku sa prosječno 29,4 poena i 6,1 asistencijom.

U prvom kolu, Šak i Kobi su u tri utakmice predvodili Lejkerse na račun Portland Trejlblejzersa. Ljubičasti i zlatni pobjedili su sa prosječnom razlikom od 11,3 poena protiv tima koji je imao Skoti Pipen, Rašid Volas, Arvidas Sabonis i Šon Kemp.

Lejkersi su nastavili dominaciju u drugom kolu protiv Krisa Vebera i Sakramento Kingsa u kojima su bili i Vlade Divac, Hedo Turkoglu i Peja Stojaković. Šakil O’Nil je izašao iz kapije u plamenu, pošto je registrovao dvije uzastopne utakmice po 40-20 i odigrao prve i druge utakmice. Šak je imao 44 poena i 21 skok u prvoj utakmici i 43 poena i 20 skokova u drugoj utakmici. Kobi Brajant je prednjačio u zatvaranju Kingsa u četvrtoj utakmici, pošto je imao 48 poena i 16 skokova.

Dinamični dvojac se tu neće zaustaviti jer se nisu ni trgli protiv prvog nosioca Zapadne konferencije, San Antonio Sparsa. Spurse su predvodili Dejvid Robinson, Tim Dankan, Ejveri Džonson i Stiv Ker. Takođe ih je trenirao Greg Popović. Uprkos tome što su bili veliki takmičari, Lejkersi su ih i dalje s lakoćom porazili u četiri utakmice što je pokazalo čistu dominaciju tima u postsezoni.

Nakon što su završili sa Sparsima, Lejkersi su se suočili sa Alenom Ajversonom koji je vodio Filadelfija 76ers. Tokom prve utakmice, Lejkersi su zabelježili prvi poraz kod kuće u postsezoni, pošto su pali u produžetku sa 101-107. Međutim, Ljubičasti i Zlatni bi se vratili na empatičan način pošto su pobjedili u sledeće četiri uzastopne utakmice i završili Ajverson i Sikserse u pet utakmica za željenu NBA titulu.

Ovo izdanje Lejkersa trebalo bi da bude uvršteno u Top 5, s obzirom na njihovu čistu dominaciju u postsezoni koju je do danas parirao samo jedan tim. Vjerujem da je ovaj tim jedan od rijetkih koji je pobjedio legitimne takmičare svoje ere na komandujući način. Nema sumnje zašto se ovaj tim Lejkersa plašio tokom ranih 2000-ih, posebno sa Šakilom O’Nilom i Kobijem Brajantom na raspolaganju Filu Džeksonu.

4. 1986-1987 Los Anđeles Lejkersi

Rekord sezone: 65-17

Rekord u postsezoni: 15-3

Dostignuća: Tim broj jedan u Zapadnoj konferenciji, pobjedio Boston Seltike sa 4-2 u finalu NBA, dao franšizi 17. šampionat i 2. uzastopno.

Ako postoji još jedan tim Lejkersa koji bi trebalo da bude u Top 5, to bi trebalo da bude izdanje 1986-87. Ovaj tim Lejkersa je vjerovatno najbolji u istoriji lige. Trener je bio Pat Rajli, a tim su predvodili Medžik Džonson, Karim Abdul-Džabar i Džejms Vorti. Njegovu sporednu glumačku ekipu uključivali su A.C. Green, Ves Matthevs i Michal Thompson. Uz ovo, nema sumnje da je ovo složen tim i legitimni kandidat u svojoj eri, pošto su dominirali sezonom zauzimajući prvo mjesto u Zapadnoj konferenciji.

Tokom sezone, tim je imao sedam igrača koji su bili dvocifreni u prosjeku. Igrač koji ih je vodio u golovima i asistencijama bio je Medžik Džonson. Na visini od 6’9, Džonson je imao veličinu velikog čovjeka i sposobnost igranja plejmejkera. U prosjeku je belježio 23,9 poena, 12,2 asistencije i 6,3 skoka. Karim Abdul-Jabbar, uprkos svojim godinama u to vrjeme, i dalje je bio efikasan u farbanju. I dalje je uspjevao da prosječno belježi 17,5 poena i 6,7 skokova. Džejms Vorti je takođe preuzeo odgovornost za postizanje gola, pošto je belježio 19,4 poena po utakmici. S druge strane, Bajron Skot, A.C. Grin, Majkl Kuper i Mikal Tompson su takođe imali dvocifrene prosječne vrjednosti sa 17,0, 10,8, 10,5 i 10,1 respektivno.

S obzirom na njihovu neusporedivu sposobnost da izvode brzu pauzu, što im je omogućilo da budu označeni kao Shovtime, mogli su da daju izjavu u postsezoni. Prvo su pobjedili Denver Nagetse u tri utakmice na dominantan način, pošto su sve utakmice rezultirale porazom sa Lejkersima koji su pobjedili sa prosječnom razlikom od 27,3 poena. Nakon toga, Lejkersi su se suočili sa Golden Stejt Voriorsima, pošto su pobjedili u svim utakmicama osim u četvrtoj. Ljubičasti i Zlatni su završili svoje kolege u pet utakmica iza svog uravnoteženog napada.

U finalu Zapadne konferencije, Lejkersi su se takođe pokazali previše dominantnim jer su u četiri utakmice izveli čistu pobjedu protiv Sijetl Soniksa. Iako su igre bile zategnutije, Soniksi jednostavno nisu mogli da shvate kako da zaustave Shovtime Lakerse jer su u četvrtoj utakmici odnjeli najveći poraz, poraženi za 31 poen.

Finale je bilo teže putovanje za Lejkerse jer su se borili protiv Larija Birda i Boston Seltiksa. Međutim, Lejkersi su pokazali koliko su impresivni jer su išli u korak sa iskusnim Seltiksima. Lejkersi su odigrali prve dvije utakmice kod kuće prije nego što su na gostovanju doživjeli aferu sa Seltiksima. Četvrta utakmica je bila najteža i najuzbudljivija utakmica u seriji, pošto su Lejkersi uspjeli da pobjegnu Seltiksima na svom terenu za jedan poen zahvaljujući pravovremenom šutu koji je izveo Medžik Džonson u poslednjim trenucima utakmice, na kraju utakmice. 107-106 u korist Lejkersa. Lejkersi su kući odnjeli trofej kada su nadživjeli Boston u 6. utakmici, pošto je Medžik Džonson doveo kući MVP-a NBA sezone i MVP-a finala tokom te sezone.

Kao rezultat toga, imajući u vidu dostignuća ovog tima i sastav spiska, ovo je vjerovatno najbolji tim u istoriji Lejkersa i jedan od najvećih NBA timova koje smo ikada vidjeli u ligi. Ovaj tim je bio odgovoran za to što je Lejkerse učinio zabavnim timom za gledanje, a takođe i takmičarem koji se plašio tokom svog vremena. Zbog toga zaslužuju da budu na četvrtom mjestu ove liste.

3. 1991-1992 Čikago Bulsi

Rekord sezone: 67-15

Rekord u postsezoni: 15-7

Dostignuća: Prvi u ligi po rejtingu u ofanzivi (115,5), Prvi nosilac u Istočnoj konferenciji, 37-5 na početku sezone, Porazili Portland Trejlblejzerse sa 4-2 u finalu NBA za šampionat, Franšizi dali 2. pravo prvenstvo

Ako postoji tim koji propoveda efikasnost, 91-92 Bikovi bi trebali biti na vrhu vašeg uma. Trenirao ga je Fil Džekson, ovaj tim Bulsa je bio veoma smrtonosan, posebno sa Majklom Džordanom, Skotijem Pipenom, Horasom Grantom, Džonom Paksonom i Billom Kartrajtom. U potrazi za drugom uzastopnom titulom, ovo je bio gladan tim Bulsa koji je bio zasebna klasa u Istočnoj konferenciji, pošto nijedan drugi tim nije bio blizu 60 u pogledu pobjeda za sezonu.

Majkl Džordan je predvodio Bulse sa prosječno 30,1 poen, 6,4 skoka i 6,1 asistenciju po utakmici. Njegov doprinos je bio dovoljno dobar da osvoji titulu strijelaca i da ga proglasi Ol-star za tu sezonu. Pored Majkla Džordana, Skoti Pipen je takođe odigrao ključnu ulogu sa 21,0 poen, 7,7 skokova i 7,0 asistencija, pošto je Pipen takođe bio imenovan za Ol-star tim. Horace Brant je takođe bio vitalni zupčanik za ovaj tim Bulsa jer je davao dabl-dabl prosjek od 14,2 poena i 10,0 skokova po izletu.

Pošto su Džordan i Bulsi bili u usponu, timovi za plej-of su bili obavješteni kada je Džordan postigao golove protiv Majami Hita. Njegov Airness je u prosjeku imao 45,0 poena u toj seriji, uključujući rezultat od 56 poena za poništavanje vreline.

Bulsi bi imali pune ruke posla kada bi se suočili sa teškim timom Njujork Niksa koji je imao poput Patrika Juinga, Čarlsa Ouklija i Tima Mekormika. Bila je to afera između ova dva elitna tima. Niksi su uspjeli da ukradu jedan u Čikagu i pokazali su se kao težak protivnik na svom terenu. Međutim, pokazalo se da je želja Bulsa za šampionatom bila prevelika za Nikse, pošto su potonje oduvali Bulsi u 7. utakmici, 100-81. Majkl Džordan je u toj utakmici postigao 42 poena, dok je Skoti Pipen imao tripl dabl od 17 poena, 11 skokova i 11 asistencija.

Posle naporne serije od sedam utakmica protiv Niksa, Bulsi su se suočili sa timom Kavalirsa koji je predvodio čuvar Spitfajer Mark Prajs. Kao drugi najbolji tim u Istočnoj konferenciji, Kavalirsi su se pokazali kao problem za Bulse u 2. i 4. utakmici. Međutim, glavni trio tima Bulsa je bio previše za Kavalirse pošto je serija završena u šest utakmica u korist the Bulls.

U finalu, Bulsi su se borili sa opasnim Portland Trejlblejzersima u kojima su bili Klajd Dreksler, Teri Porter i Kevin Dakvort. Serija je počela tako što su Čikago i Portland razmjenili pobjede sa još jednom. Sa onim što je izgledalo kao serija koja bi dostigla sedam utakmica, Majkl Džordan i Bulsi bi završili Blejzerse u 6. utakmici, gdje su Bulsi uspjeli da izvuku pobjedu od četiri poena, 97-93. Džordan bi imao 33 poena na visokoj utakmici, što je bilo dovoljno da zatvori seriju i podigne željeni NBA trofej drugu godinu zaredom.

S obzirom na to kako je ovaj tim Bulsa mogao da stoji iznad konkurencije, ovaj tim zaslužuje da bude na 3. mjestu ove liste. Trio Džordan, Pipen i Grant pokazao se kao previše za svoje protivničke timove tokom svoje ere.

2. 2016-2017 Golden State Varriors

Rekord sezone: 67-15

Rekord u postsezoni: 16-1

Dostignuća: Najbolji rekord u plej-ofu u istoriji NBA, Prvi nosilac u Zapadnoj konferenciji, Jedan od dva tima koji su pobjedili u 30 utakmica u nizu uzastopnih sezona, Najbrži tim koji je osvojio mjesto u plej-ofu, Liga lider po timskim poenima po utakmici (115,9), Na 1. mjestu u ofanzivnom rejtingu (115,6) Porazio Kavalirse sa 4-1 u finalu NBA šampionata, dao franšizi 5. šampionat

Nakon razočaravajuće serije u prethodnoj sezoni, Voriorsi su kao i uvjek bili željni da se vrate i povrate titulu u NBA ligi, a ovaj tim je to učinio. Voriorsi su napravili malo buke potpisivanjem Ol-star napadača, Kevina Duranta iz slobodne agencije, što je izazvalo mnogo napada dok je potreslo NBA svjet. Sa njihovim trenutnim Ol-stars u Stivenu Kariju, Kleju Tompsonu i Drejmondu Grinu, Kevin Durant im je dao još jednu opciju za postizanje koju mogu postići skoro svuda. Sa ovakvim super timom, nije bilo sumnje da se ostatak lige mučio da održi korak. Voriorsi su vodili ligu po broju koševa kao tim, a istovremeno su postali i najefikasniji tim tokom te sezone.

Na kraju regularne sezone, Voriorsi su bili prvi nosioci Zapadne konferencije. Tri igrača iz tima uspjela su da u prosjeku postignu preko 22 poena. Stephen Curri, Klai Thompson i Kevin Durant su u prosjeku imali 25,3, 22,3 i 25,1 respektivno. Štaviše, svestrani napori Drejmonda Grina savršeno su upotpunili ove tri zvjezde jer je postigao brojke od 10,2 poena, 7,9 skokova i 7,0 asistencija.

Tokom cijele sezone, ovaj tim Voriorsa je trčao kroz timove svojim preciznim i dosljednim snajperskim udarom, dok su Drejmond Grin, Met Barns, Džavale MekGed i bivši MVP finala, Andre Iguodala, radili na defanzivi.

Kevin Durant i Voriorsi su prenjeli svoju dominaciju u plej-of. Igrali su se sa Portland Trejlblejzersima i lako ih pobjedili u četiri utakmice. Voriorsi su gađali smrtonosnih 40% iz dubine tokom cijele serije dok su šutirali ukupno 48%. Golden Stejt je ostao tako smrtonosan u sledećem kolu kada su se takmičili protiv Juta Džeza. Ovaj tim Voriorsa je izveo svoje metle još jednom poslao svoje kolege kući u četiri utakmice, a sve je to rezultiralo dvocifrenom razlikom.

Vrhunski Voriorsi su se na kraju sukobili sa San Antonio Sparsima u finalu Zapadne konferencije. U prvoj utakmici kada je izgledalo da će je Sparsi pobjediti, njihove kolege su oživjele i uspjele da se vrate sa zaostatka od 25 poena iza 40 poena Stivena Karija. Nakon toga, Sparsi su morali da izdrže ostatak serije bez Kavhi Leonarda zbog povrede, pošto su Voriorsi nastavili da pometu iskusne San Antonio Sparse na zapovjednički način.

Voriorsi su prošli u finale neporaženi u postsezoni, ali su se ponovo suočili sa istočnim rivalom, Lebronom Džejmsom i Klivlend Kavalirsima. Sa Voriorsima naoružanim Kevinom Durantom ovoga puta, Kavalirsi su se mučili i uspjeli su da ostvare samo jednu pobjedu u seriji, što je bio jedini poraz koji su Voriorsi pretrpjeli tokom postsezone. Ali uprkos tom gubitku, Voriorsi su izbegli ponavljanje prethodne sezone (izgubivši vođstvo od 3-1) završivši Kavalirse u petoj utakmici. Kevin Durant je proglašen za MVP finala, ali je bilo očigledno da su tu još tri kandidata koji su dostojan MVP trofeja. Ovo samo pokazuje koliko je ovaj Varriors tim bio dominantan.

Stoga, ovaj tim može biti najbolji NBA tim svih vremena, s obzirom na njihovu moć zvjezda, sastav liste i ukupna dostignuća. Međutim, za ovu listu, mi ćemo ih rangirati na drugom mjestu.

1.1995-1996 Čikago Bulsi

Rekord sezone: 72-10

Rekord u postsezoni: 15-3

Dostignuća: Drugi po broju pobjeda u regularnoj sezoni, prvi NBA tim koji je pobjedio u 70 utakmica u regularnoj sezoni, počeo sa 37-0 kod kuće, zabelježio niz od 44 pobjede, drugi po broju pobjeda u gostima (33), samo tim koji će pobjediti u 70 utakmica u sezoni i osvojiti šampionat, šampioni Istočne konferencije, pobjediti Sijetl Supersonike sa 4-2 u finalu NBA lige, dati franšizi 4. NBA prvenstvo.

Ako postoji tim koji zaslužuje prvo mjesto u najboljim NBA timovima svih vremena, to bi bili Čikago Bulsi ’95-96. Ovaj tim je pokazao potpunu vladavinu lige tako što je dominirao u sezoni i izbio se kao ukupni šampion lige. Tim su slavno vodili Majkl Džordan, Skoti Pipen i Denis Rodman. Pošto je Majkl Džordan izašao iz penzije i eliminisan od Orlando Medžika tokom prethodne sezone, Bulsi su bili motivisaniji nego ikad da olakšaju svoje trodnevne slavne dane.

Majkl Džordan je nastavio da daje MVP brojeve pošto je prosječno belježio 30,4 poena, 6,6 skokova i 4,3 asistencije. Ovo je bilo dovoljno dobro da ga kruniše kao Ol-Star i MVP lige. S druge strane, Skoti Pipen je i dalje bio užas u krilima jer je doprinjeo sa 19,4 poena, 6,4 skokova i 5,9 asistencija, što je bilo dovoljno da ga uvrsti u Ol-star tim. Denis Rodman je bio mašina za skok jer je hvatao 14,9 po izlasku. Drugi igrač koji je pomogao Bulsima bio je Toni Kukoč, izabrani strjelac iz Hrvatske. Kukoč je šutirao 40% izvan luka pošto je takođe prosječno belježio 13,1 poen po utakmici za sezonu.

Sa kompletnim timom kao što su Bulsi, dominirali su ligom i postavili sezonski rekord po broju pobjeda. Do sada ga je slomio samo jedan tim, a to su bili Golden Stejt Voriorsi 2015-2016 koji su ostvarili 73 pobjede. Međutim, postoji jedno važno dostignuće koje razdvaja ’95-96 Bullse od ’15-16 Varriors’, što je prvenstvo. Ne samo da su Bulsi dominirali u sezoni, već su odnjeli i trofej. Ovde su Majkl Džordan i Bulsi dobili četvrto prvenstvo.

Čikago je otvorio plej-of pobjedivši Majami Hit u tri utakmice. Ispostavilo se da su sve utakmice u seriji bile iskrivljene, gdje je Hit podlegao Bulsima sa prosječnom razlikom od 25,7 poena. U finalu konferencije, Njujork Niksi takođe nisu bili u odnosu na Bulse pošto su primili u pet utakmica. Kasnije bi se Bulsi osvetili za svoju eliminaciju u prethodnoj sezoni tako što bi pomeli Orlando Medžik koji je imao mladog i dominantnog, Šakila O’Nila u finalu konferencije.

U finalu je takođe vidjelo da su Bulsi izašli iz kapija zapaljeni. Dominirali su Sijetl Supersoniksima u prve tri utakmice. Padajući na rupu 0-3, Supersonicsi nisu odustali dok su igrali 4 i 5 igre, koje su održane na njihovom domaćem terenu. Međutim, sa titulom na samo jednu pobjedu od Bulsa, odmah su odbacili pokušaj povratka Supersoniksa, pošto su nadživjeli Sijetl u Junajted centru, 87-75 u 6. utakmici.

Sa njihovim dostignućima, nema mnogo timova koji bi se približili Čikago Bulsima ’95-96 kada je u pitanju pokazivanje njihove čiste dominacije. To je razlog zašto su takođe proglašeni za 10 najboljih timova tokom 50. godišnjice NBA. Stoga vjerujemo da su njihova dostignuća kao tima dovoljna da ih proglasimo najboljim timom koji smo ikada vidjeli u NBA.